Obszar obejmuje Bruzdę Zbąszyńską, która stanowi głęboką rynnę polodowcową ciągnącą się południkowo na odcinku ok. 50 km pomiędzy Pojezierzem Łagowskim a  Pojezierzem Poznańskim. W  rynnie znajduje się ciąg połączonych ze sobą różnej wielkości jezior rynnowych, zwanych Jeziorami Pszczewskimi, z  których największe jest Jezioro Zbąszyńskie (740 ha). Przez większość z  nich przepływa rzeka Obra, wykorzystująca środkową i  południową część rynny. Jeziora są w  większości eutroficzne, otoczone szuwarami, torfowiskami, łąkami i  lasami. Lasy porastają znaczną część Bruzdy Zbąszyńskiej. Wśród zbiorowisk leśnych przeważają tu ubogie bory sosnowe pochodzenia sztucznego. Znaczne powierzchnie zajmują też wielogatunkowe lasy mieszane, wśród których znajdują się niewielkie fragmenty liściastych lasów grądowych i  łęgowych. Zaludnienie obszaru jest niewielkie. Tereny położone nad jeziorami są intensywnie wykorzystywane w  sezonie letnim do celów rekreacyjnych.

Obszar obejmuje szerokie, południkowe obniżenie położone pomiędzy Pojezierzem Łagowskim, a Pojezierzem Poznańskim, w regionie Bruzdy Zbąszyńskiej. Rzeka Obra przepływa przez szereg jezior leżących w rynnie polodowcowej, z których największe to Jezioro Zbąszyńskie (7,4 km2). Jeziora są płytkie, eutroficzne, otoczone rozległymi torfowiskami niskimi i przejściowymi wśród lasów łęgowych. Lesistość wynosi ok. 45% powierzchni obszaru, przeważają bory sosnowe. W ostoi utrzymują się też rozległe łąki i pastwiska. Zaludnienie w tym rejonie jest niewielkie, a w gospodarce dominuje stosunkowo intensywne rolnictwo oraz hodowla ryb.

Na terenie gminy Pszczew znajduje się Pszczewski Park Krajobrazowy. Park składa się z dwóch części. Pierwsza o pow. 10 250 ha, obejmuje liczne jeziora w dolinie rzeki Obry, m.in. Lubikowskie (pow. 327 ha,) Wielkie, Konin, Piecniewo, Rybojadło, Chłop i Szarcz, zaś druga, znacznie mniejsza (1 970 ha), leżąca kilkanaście kilometrów na wschód, obejmuje fragment doliny niewielkiej rzeki Kamionki. Obszar między nimi należy do otuliny parku. Pod względem fizycznogeograficznym teren parku znajduje się w obrębie Pojezierza Lubuskiego i Pojezierza Poznańskiego.

Specjalny obszar ochrony siedlisk leży we wschodniej Brandenburgii przy granicy z Polską w Powiecie Märkisch-Oderland, na południowy wschód od Kienitz względnie północny zachód od Genschmar. Należy on do jednostki klasyfikacji obszarów przyrody Odertal (D07). Jako element łączący bezpośrednio pomiędzy północno-zachodnim i południowo wschodnim specjalnym obszarem ochrony siedlisk Oder-Neiße-Ergänzung“ a południowo- wschodnim graniczącym specjalnym obszarem ochrony siedlisk „Oderaue Genschmar“ przebiega on wzdłuż nurtu rzeki Odry na długości ok. 7,2 km. Ze względu na swoje znaczenie jako teren lęgowy, odpoczynkowy i obszar dostarczający pożywienia chronionym gatunkom ptaków (np. derkacz) ten specjalny obszar ochrony siedlisk jest również częścią składową obszaru ochrony ptaków „Mittlere Oderniederung“.

Europejski obszar ochrnony ptaków „Mittlere Oderniederung“ położony jest we wschodniej Brandenburgii i rozciąga się na powierzchni o długości 145 km wzdłuż niemieckiego brzegu Odry. Rozpoczynając od ujścia Nysy Łużyckiej na południu obszar ten zajmuje, w dół rzeki w dalszym jej przebiegu, części łąk koło Neuzelle, niziny Ziltendorf, przebiega koło Frankfurtu (nad Odrą), rozprzestrzenia się w miejscu załamania Odry aż do jednej trzeciej części całego obszaru i następnie sięga aż do polderu Lunow- Stolper Narodowego Parku “Unteres Odertal”. Obejmuje on naturalny pół otwarty krajobraz błoni rzeki w zmiennej kolejności różnorodne przestrzenie życiowe (biotopy) i również na obszarach za groblą na różnorodnej głębokości towarzyszący, ukształtowany przez rolnictwo, krajobraz.